Blog

Van de Keulseweg naar (jeugd)zorgboerin In 2021 was het zover: na mijn gesprek met Remon en Miranda mocht ik mijzelf officieel equine assisted coach noemen. En het mooiste was, ik mocht mijzelf niet alleen zo noemen, ik vóélde mij ook echt bevoegd en bekwaam! Bijna tegelijkertijd met het behalen van mijn diploma kochten we onze boerderij en verwelkomden we onze paarden, Bas en Jumper. Het was volgens mij tijdens het schrijven van mijn eindverslag dat mijn man en ik besloten

Bijgevoegd een foto van mijzelf in de modder met mijn gekregen cowboy hoed. Welke ik kreeg tijdens een regenachtige dag waarop we langs de kringloopwinkel gingen tijdens de dagbesteding, eigenlijk op zoek naar spelletjes. Ik raakte aan de praat met een echte cowboy, wel zonder paard maar met een Amerikaanse auto en dat telt ook. We hadden een mooi gesprek waar ik vertelde over mijn werk met kinderen en uiteraard paarden, ik kreeg een kop koffie aangeboden, de koekjes gingen

De rapportgesprekken hebben plaatsgevonden, fijn om te zien en horen hoe onze kids het hebben op school. Het liefst hoor ik, net zoals elke ouder dat onze kinderen geliefd zijn, vriendjes hebben, niet pesten of gepest worden en zichzelf durven en vooral mogen zijn. Al zodra het rapport mee naar huis mag betrap ik mijzelf er op de cijfers een beetje links te laten liggen maar vooral te lezen, te voelen of deze juf of meester ons kind ‘echt’ ziet. 

Een tijd geleden gaf ik het toe….de coronaperiode heeft mij niet zoveel gedaan, eerlijk gezegd vind ik het wel prima, de rust van weinig sociale verplichtingen die me toch altijd wat stress opleveren. Toen ik dit geheel ongegeneerd besprak met mijn familie gaf mijn broertje, die wel moeite had met de maatregelen me een helder inzicht….”Ja nogal logisch dat jij er geen last van hebt, jij bent toch een beetje een einzelgänger”. Tenminste het was iets in die trant en

De laatste tijd ben ik wat minder gevoelig voor alle ‘perfecte’ plaatjes die ik dagelijks tegenkom. Wellicht komt dit omdat ik meestal best blij en zeker ben over mijn eigen ‘plaatje’. En door de nodige levenservaring weet ik ook dat achter elk mooi plaatje een verhaal schuilgaat, want wat je juist niet ziet daar zit het verhaal/iemands ervaringen en belevingen. Ieder mens, wat je ’titel’ ook is, maakt dingen mee in het leven waarvan je uit balans kunt raken. ‘Uiteraard’

Tijdens mijn opleiding op de Keulseweg hebben we ervaring opgedaan op het gebied van voice dialogue. Kortgezegd betekent dat naast dat we één persoon als geheel zijn, we meerdere subpersonen bij ons dragen. Er zijn er die ons tot hulp zijn, soms zijn ze juist weggestopt omdat er niet fijn op ons gereageerd werd en soms zijn ze bewust door onszelf op non-actief gesteld. Als je hiermee bewust aan de slag gaat kan het voorkomen dat je de keus maakt

Een typische dag op de Boerderijck staat bovenal in het teken van onze paarden. Vooral nu de paarden nog niet het gras op mogen ben ik veelal bezig met vullen van hooizakken, 4 maal daags het hooi bij de paarden brengen en vooral veel poep scheppen….ik probeer er een soort van routine in te hebben gedurende de dag, maar als ik eerlijk ben is routine nou niet perse een van mijn talenten. Mijn wekker staat standaard om 07.10 uur, onze